#wusrenjun nosungren CUT*
เชิดคอขึ้นทันทีที่อีกฝ่ายเลื่อนมือผลุบหายเข้าไปในกางเกงขาสั้นตัวบาง มือใหญ่กอบกำส่วนอ่อนไหวพอดีมือไว้หลวมๆก่อนจะขยับขึ้นลงเป็นจังหวะเนิบช้า เหรินจวิ้นครางเสียงสั่นก่อนร่างทั้งร่างจะสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกถึงลิ้นชื้นของคนด้านหลัง
เจโน่อ้อมใบหน้ามาหยุดที่ใบหูนิ่ม ลากเรียวลิ้นเลียวนตั้งแต่หลังหูมาจนถึงต้นคอ ขบกัดเบาๆจนขึ้นรอยก่อนจะเลียทับเพื่อบรรเทาอาการเจ็บจี๊ดที่เกิดขึ้นก่อนหน้า กระต่ายตัวเล็กเบือนหน้าหนีแต่อยู่ได้ไม่นานมือหนาก็ดันใบหน้าเนียนให้หันกลับมาสบตาตน เรียวปากร้อนแตะสัมผัสเบาๆที่อวัยวะเดียวกัน เหรินจวิ้นปรือตาเผยอริมฝีปากออกอย่างว่าง่าย ปล่อยให้เรียวลิ้นไล่สำรวจตักตวงความหวานออกไปและแทนที่ด้วยจูบเร้าอารมณ์เป็นอันหายกัน
“อือ...จ-จีซอง”
เสียงหวานเอ่ยปากเรียกคล้ายคนละเมอ เจ้าของชื่อเร่งจังหวะถี่รัวสลับกับผ่อนช้าตามแรงกระตุกจากอีกฝ่าย จีซองโน้มตัวลงต่ำก่อนส่วนอ่อนไหวจะถูกครอบครองด้วยริมฝีปากบางเฉียบ
“อ๊ะ! อย่า..อื๊อ!!” ตาโตเบิกกว้างมือเล็กพยายามดันหัวอีกฝ่ายออกแต่ก็อ่อนยวบไร้เรี่ยวแรงเมื่อรู้สึกได้ถึงเรียวลิ้นและสัมผัสปานจะกลืนกินของอีกฝ่าย ร่างสูงช้อนตามองเจ้าของกายร้อน เหรินจวิ้นครางไม่เป็นภาษา มือเล็กเปลี่ยนมาจับขยุ้มกลุ่มผมนิ่มอย่างระบายอารมณ์
“อ๊ะ.. อือ..” ทำแบบนั้นอยู่ไม่นานก็ผละริมฝีปากออก สดุดเข้ากับยอดอกสีหวานที่โผล่พ้นขอบเสื้ออกมาเพียงวับแวม ลิ้นหยุ่นแลบเลียมุมปากก่อนมือที่ว่างจะแหวกสาบเสื้อออกเผยให้เห็นยอดอกสีชมพูระเรื่อน่าเย้ายวน โน้มใบหน้าเข้าหาก่อนจะดูดุนสลับกับขบกัดเบาๆ เรียวลิ้นตวัดเลียยอดอกที่เปลี่ยนเป้นสีแดงฉ่ำ ปลายนิ้วบดขี้อีกข้างควบคู่ไปพร้อมกันเรียกเสียงครางสั่นจากเจ้าของเนินอกเรียบ
เสียงอื้ออึงที่ดังลอดจูบออกมาพร้อมกับสะโพกเล็กที่ขยับตามจังหวะที่เจ้าของมือใหญ่มอบให้บ่งบอกถึงชะนวนอารมณ์ที่พุ่งสูง เรือนร่างเล็กที่แอบบางกว่าเด็กหนุ่มวัยเดียวกันแอ่นอกเข้าหาริมฝีปากเฉียบและตอบรับสัมผัสจากคนด้านหลังอย่างไม่คิดปฎิเสธ สะโพกเล็กกดกระแทกส่วนแข็งขื่นที่ดุนดันขึ้นมาราวกับต้องการเอาคืนที่จูบรสร้อนจากอีกฝ่ายตักตวงเอาทั้งความหอมหวาน อากาศ และพลังงานจากเขาไปเสียหมด กายหนาครางต่ำพลางสวนเอวสอบกลับไปในบางจังหวะ เหรินจวิ้นโน้มตัวไปด้านหน้า โก่งสะโพกกระแทกลงมาที่จุดเดิมซ้ำๆจนสุดท้ายแมวยักษ์ก็เลิกป้อนจูบแล้วซุกซบใบหน้าลงกับไหล่เปลือยเปล่า
“อ่า นายเบียดเยอะไปแล้วน-..ฮ-อืม..” เสียงหายใจถี่กับน้ำเสียงทุ้มที่เอ่ยปรามทั้งๆที่ยังซุกหน้าลงกับลาดไหล่ทำเหรินจวิ้นได้ใจหนัก ขยับสะโพกนิ่มบดกายชิดยิ่งกว่าเก่า ความร้อนที่เกิดขึ้นตอนเนื้อนิ่มสีกันกับลำกายแข็งทำเอาสติอันน้อยนิดขาดพึ่ง
“เจี๊ยบมึงหยุด”
ชิบหาย
“เหรินจวิ้น หันมานี่”
ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก สรรนามที่เปลี่ยนไปรวมถึงน้ำเสียงจากคนด้านหลังแสดงออกถึงความเอาจริงและแรงอารมณ์ที่อัดแน่นพร้อมจะประทุอกมาทุกเมื่อ เหรินจวิ้นค่อยๆหันใบหน้าเข้าหาอีกฝ่ายและเป็นอีเจโน่ส่งยิ้มอ่อนรับยิ้มเจื่อนๆนั่น
“หันมาทั้งตัว”
“เอ๊ะ โน่ ด-เดี๋ยว..”
“นับหนึ่ง...”
“ฮือ”
ค่อยๆชันเข่าขึ้นก่อนจะขยับหันหน้าเข้าหาร่างกายแกร่ง ชายตามองร่างโปร่งที่หลังจากนี้จะเปลี่ยนตำแหน่งไปอยู่ด้านหลังอย่างขอความช่วยเหลือ แต่ที่ได้รับกลับมามีเพียงรอยยิ้มอย่างคนนึงสนุกเพียงเท่านั้น
แขนเล็กยกขึ้นค้ำไหล่กว้างยืนเข่าอย่างทุลักทุเล นัยตาสีดำขลับสบเข้ากับดวงตาสั่นระริก อีกฝ่ายอมยิ้ม ถึงจะได้เห็นผ่านหน้าผ่านตามาบ่อยๆเพราะทำงานร่วมกันแถมยังสนิทกันเสียยิ่งกว่าอะไร แต่สถานะการณ์ตอนนี้ รอยยิ้มที่ฉายอยุ่บนใบหน้าหล่อนั้นกลับต่างออกไป...
รอยยิ้มที่ทำเอาใบหน้าขาวแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงได้ภายในพริบตา
“ห้ามเอามือออกจากไหล่โน่นะครับ”
“ครับ..”
“เด็กดี..”
สีหน้าขวยเขินทำอีกฝ่ายยิ้มกว้างแต่ไม่ถึง3วิท่าทางขัดเขินก็ถูกแทนที่ด้วยเสียงครางหวานและสีหน้าตื่นตระหนกระคนเสียดเสียว จีซองที่โน้มกายทับลงมาจากด้านหลังส่งยิ้มให้เขา มือใหญ่เดี่ยวรั้งขอบกางเกงลายทางตัวบางของอีกฝ่ายลงไปกองที่หน้าขา ใบหน้าที่ละม้ายคล้ายลูกเจี๊ยบยักคิ้วก่อนจะสอดตัวตนที่พร้อมเต็มที่เข้ามาในช่องทางสีหวานจนสุดในคราเดียว
“ชินแล้ว ไม่ต้องเบิกทางหรอกเนอะ”
“ห้ะ..ว่าไงน- อ๊ะ!!” แขนแกร่งรวบเอวบางกระแทกเข้าหา เหรินจวิ้นครางลั่นช่องทางด้านหลังรัดแน่นจนจีซองยู่หน้า
“เบาๆหน่อย..เดี๋ยวก็เสร็จหรอก อะ” ชะงักเมื่อคนอายุมากกว่าหันมาค้อนตาใส่ความคับแน่นเมื่อครู่ค่อยๆคลายลงจนจีซองยิ้มออก
“อย่าโกรธผมเลยนะ..”
“ก็ทำเบาๆดิ”
“อือ จะเบาให้ขาดใจเลย” ว่าแล้วก็ค่อยๆขยับออกก่อนจะสวนกลับเข้ามาอย่างช้าๆ จังหวะเนิบช้าทำเอาร่างเล็กขยับสะโพกสวนกลับไปทุกคราที่อีกฝ่ายขยับกระแทกแกนใหญ่เข้าหา เสียงครางหวานอ้อยอิ่งดังลั่นห้องสร้างความพอใจให้กับคนทั้งสอง
“นี่ลืมกันแล้วถูกมั้ย”
เสียงเข้มคล้ายกับไม่พอใจเอ่ยออกจากปากคนที่ตนใช้ไหล่เป็นที่ค้ำยัน เหรินจวิ้นเงยมองใบหน้าคมคายก่อนจะตอบกลับทันควัน
“อ๊ะ ปะ..เปล่า..อืมม ฮ-ฮ๊ะ!!”
“ไถ่โทษเลยนะ”
“อะไ-อื้อ!” น้ำเสียงหวานที่ติดจะนอยถูกผิดกั้นด้วยริมฝีปากของอีกฝ่าย ฟันคมกัดเข้าที่ขอบปากฉ่ำ ก่อนเจ้าของจูบร้อนจะสอดเรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับอวัยวะเดียวกันที่อยู่ภายใน รมฝีปากบดขยี้กลีบปากจนบวมเจ่อ เหรินจวิ้นครางฮือรับสัมผัสทั้งจากด้านหน้าและด้านหลัง จีซองโน้มตัวลงแนบแผ่นหลังเล็ก มือใหญ่อ้อมมาด้านหน้ากอบกุมส่วนอ่อนไหวที่สั่นโคลงตามแรงกระแทกจากด้านหลังพลางขยับมือให้เป็นจังหวะเดียวกัน
“อื้ออ!! ฮะ แฮ่ก ฮึก-อ๊ะ!” แขนเล็กทุบไหล่กว้างเนื่องก่อนข้างนึงจะไหลลงไปค้ำขย้ำผ้าปูที่นอน เหรินจวิ้นยกสะโพกขึ้นก้มหน้าลงปล่อยเรือนผมสีแสดปรกใบหน้า ครางไม่เป็นภาษาเพราะสัมผัสเสียวที่จีซองมอบให้ทั้งด้านหน้าและหลัง ไม่นานร่างเล็กก็ครางลั่นก่อนจะเม้มปากแน่น ช่องทางอ่อนนุ่มที่บีบรัดมากขึ้นส่งผลให้เอวสอบขยับกระแทกถี่รั่ว
“ปกติไม่ครางลั่นแบบนี้เลยไม่รู้ว่าชอบตรงไหน.. แฮ่ก..”
“อะ ฮั่ก ตะ..ตรงนั้น.. ฮือ.. ส-เสียว.. อ๊ะะ!!” หลุดครางลั่นเมื่อแขนแกร่งรั้งเอวบางเข้ามากอด จีซองกดจูบลงที่หลังคอขาวก่อนจะยกอีกฝ่ายตัวลอย
“คราวนี้มันจะลึกกว่าเดิม..”
“อ่ะ..”
“ครางดังๆด้วยล่ะ” ว่าจบก็พาร่างเล็กทิ้งสะโพกลงนั่งทับตักตน เหรินจวิ้นร้องเสียงหลงเมื่อรู้สึกถึงกายร้อนที่เข้ามาลึกกว่าเดิม จีซองซุกใบหน้าลงกับไหล่เล็ก กลุ่มผมนิ่มสีสว่างกระพรือกระจายยามที่อีกฝ่ายกระทุ้งสะโพกอัดสวนขึ้นมา เหรินจวิ้นปรือตามองคนอีเจโน่ที่อยู่ในสีหน้าบึ้งตึง พูดอะไรไม่ออกเพราะความรู้สึกแปลกๆมันพุ่งขึ้นมาถึงขีดสุด พอดีกับที่ริมฝีปากหยักขยับยกขึ้นยิ้ม ของเหลวสีขาวขุ่นก็พุ่งปรี๊ดเปรอะเปื้อนกายขาวอมชมพู ขณะเดียวกับที่จีซองปลดปล่อยความอุ่นร้อนเติมเต็มช่องทางอ่อนนุ่มจนล้นทะลัก สองร่างหอบค้างอยู่ในท่าเดิม ก่อนน้ำเสียงเรียบจะดังขัดความสุขและความเหนื่อยล้า
“ตากูละเจี๊ยบ”
เงยหน้าขึ้นจากไหล่ขาว ส่งสายตาขัดใจให้กับร่างแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแบบเด็กหนุ่มโตเต็มวัย เจโน่ยิ้มกริ่มก่อนอ้าแขนรับร่างไร้เรียวแรงมากอดซุกอก
“น-โน่ จะทำอะไร..”
“อินจุนอา ทำไมถามอย่างงั้นล่ะ”
“ต-แต่ เราพึ่งจะเสร็จ.. อื้ออ”
ร่างเล็กถูกดันตัวลงติดเตียง ทาบทับตามมาด้วยกายหนาของอีกฝ่าย เรียวหน้าคมก้มลงสัมผัสดูดึงยอดอกสีหวาน เหรินจวิ้นครางรับเสียงอื้อ แขนเล็กพยายามดันอีกฝ่ายออกแต่กลับไร้ผล จรดริมฝีปากไล่จูบซับลงตามหน้าท้องขาว ผละออกก่อนจะดึงร่างเล็กให้ขยับเข้าใกล้ตน
“ไม่เป็นไรนะ จะได้หลับสบายไง..” ขาเนียนถูกมือหนายกขึ้นพาดเอว เหรินจวิ้นชะงักใบหน้าแดงก่ำทันทีที่อีกฝ่ายร่นกางเกงนอนตนเองลง ขนาดที่ใหญ่โตจนดันเนื้อผ้าออกมาให้เห็นเป็นรูปร่างทำเอาเหรินจวิ้นรีบเบือนหน้าหนี
“อะไร? กลัวหรอ?”
“ป-เปล่า..” ใบหน้าน่ารักเลี่ยงที่จะสบตาคนตรงหน้า เจโน่ยิ้มบาง จ่อตัวตนแข็งขืนเข้าที่ช่องทางสีอ่อน
“ก็รับอยู่ทุกวันนี่เนอะ กลัวทำไม..”
“อ-อ๊า!! โน่.. จวิ้นอึดอัด.. อ๊ะ” สอดตัวตนเข้ามาจนสุดส่งผลให้ใต้ร่างครางลั่น เจโน่แช่ค้างไว้เพียงครู่เพื่อให้อีกฝ่ายเกิดความเคยชิน แต่ค้างไว้ได้ไม่นานช่องทางที่กระตุกบีบรัดเป็นจังหวะก็ทำให้สติขาดผึ่งได้ไม่ยากเอวสอบเริ่มขยับกระแทกเข้าออก เรียวขาเล็กตวัดเกี่ยวเกาะรอบเอวแน่นเพราะความเสียวซ่าน ริมฝีปากบวมเจ่อเผยอออกหายใจถี่ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังแย้มรอยยิ้มให้อีกฝ่าย
“โน่..”
มือเล็กยกขึ้นลูบเรียวหน้าเนียนก่อนจะอ้อมไปรั้งที่ต้นคอ เจโน่โน้มใบหน้าลงตามก่อนจะถูกดันใบหน้าเเลี่ยงองศาให้เรียวปากพอดีกับใบหู
พรูลมหายใจร้อนออกอย่างจงใจก่อนน้ำเสียงหวานจะดังปิดท้ายบ่งบอกถึงความต้องการของเจ้าตัว
“ไม่จูบแล้วหรอ..”
เพียงเท่านั้นเรียวหน้าคมก็หันกลับมามอบจูบร้อนให้ตามคำเชิญชวนจากกายขาว อดที่จะหมั่นไส้ในความโลภมากของคนด้านล่างไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก้เต็มใจที่จะเติมเต็มให้อีกฝ่ายทุกส่วนอย่างที่ต้องการอยู่ดี
หลังจากนี้ก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน..
รสจูบหวานที่ละมุนนุ่มในความรู้สึกทำให้เหรินจวิ้นรู้สึกพอใจ ช่องทางอ่อนนุ่มตอดรัดแกนร้อนของอีกฝ่ายรับกับสัมผัสเข้าออกที่สอดแทรกกระแทกซ้ำลงมาเป็นจังหวะไม่ขาด เสียงหวานหยาดครางกระเซ่าเล็ดลอดจูบที่ยิงยาวจนเริ่มขาดอากาศหายใจ สองร่างสอดประสานกันไม่นานก่อนจะสำเร็จความใคร่ไปพร้อมๆกัน
เจโน่ผละริมฝีปากออกหอบหายใจหนัก แต่ถึงอย่างนั้นกลับไม่ถอดถอนกายออกจากช่องทางอุ่นซ้ำยังซุกใบหน้าลงมาหยอกเย้าที่ซอกคอขาวต่อราวกับว่าไม่ได้เหนื่อยจากการกระำเมื่อครู่ เหรินจวิ้นดันไหล่แกร่งออกห่างก่อนจะร้องท้วง แต่คำตอบที่ได้รับจากคนที่นั่งดูอยู่ปลายเตียงกลับดับฝันรำไรที่ว่าเสร็จยกนี้จะไปนอนของเขาจนหมดสิ้น
"อย่างเจโน่เคยทำรอบเดียวที่ไหนล่ะ"
"อินจุนอา ขออีกรอบนะ.."
"อ๊ะ! มะ-ไม่.. ฮื้ออ"
-------------------------------
ยังไม่จบจ้า ย้อนกลับปายโลดดด
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น